دسته بندی:زایمان

زایمان مجموعه ای از انقباضات عضلانی شدید و پی در پی است. این انقباضات به بیرون راندن کودک از رحم (رحم) و وارد شدن او به کانال زایمان کمک می کنند.

احتمالاً شما این انقباضات را در ناحیه کمر و ناحیه شکم احساس خواهید کرد. به این ها درد زایمان گفته می شود. انقباضات به اتساع (گشاد شدن) دهانه واژن (که دهانه رحم نامیده می شود) کمک می کنند. این فرایند امکان خارج شدن کودک از بدن و تولد او را فراهم می کند.

زنانی که برای اولین بار مادر می شوند معمولاً به طور متوسط حدود 12 تا 18 ساعت در زایمان هستند. این فرایند اگر پیش از این بچه دار شده باشید، معمولاً با سرعت بیشتری انجام می شود و حدود نیمی از این مقدار طول می کشد.

زایمان طولانی چیست؟

گاهی اوقات سرعت زایمان افت پیدا می کند و این روند خیلی کند پیش می رود. زایمان طولانی تحت عنوان “عدم پیشرفت زایمانی” نیز مورد خطاب قرار می گیرد.

تشخیص زایمان طولانی مدت از طریق مرحله زایمان و اینکه دهانه رحم حین زایمان بطور مناسب نازک و باز شده است یا خیر، امکان پذیر است. اگر کودک پس از تقریباً 20 ساعت انقباضات منظم هنوز متولد نشده است، احتمالاً شما در پروسه ی زایمان طولانی مدت هستید. به گفته ی برخی از متخصصان سلامت، این امر پس از 18 تا 24 ساعت روی می دهد.

زایمان طولانی مدت در بارداری های دوقلویی یا چند قلویی، زایمانی است که بیش از 16 ساعت بطول بیانجامد.

پزشک متخصص زنان ممکن است از زایمان کند تحت عنوان “زایمان نهفته طولانی” یاد کند.

زایمان طولانی زمانی روی می دهد که:

• کودک بسیار بزرگ است و نمی تواند از کانال زایمان عبور کند.
• کودک در وضعیت غیرطبیعی قرار دارد. کودک به طور معمول بصورت سر پایین و با صورت رو به پشت مادر قرار دارد.
• کانال تولد برای عبور کودک بسیار کوچک است.
• انقباضات شما بسیار ضعیف است.

کند پیش رفتن زایمان چه اتفاقی را در پی خواهد داشت؟

بیشتر خانم ها رویای زایمان سریع را در سر می پرورانند. اما اگر روند زایمانتان به نظر بسیار کند پیش می رود، با دانستن اینكه پزشك، پرستار یا ماما، شما و كودكتان را از نظر بروز هرگونه مشكل در این مدت کاملاً تحت دارند، آسوده باشید.

تیم پزشکی موارد زیر را ارزیابی خواهد کرد:

• شمار انقباضات.
• قدرت انقباضات.

درمان زایمان طولانی به چه صورت است؟

در صورتی که روند پیشرفت زایمان کند باشد، ممکن است به شما گفته شود اندکی استراحت کنید. گاهی اوقات داروهایی برای تسکین درد زایمان و کمک به آرامش به شما داده می شود. ممکن است حس کنید با تغییر پوزیشن بدن احساس راحتی بیشتری پیدا می کنید.

درمان اضافی بستگی به علل کند پیش رفتن زایمان دارد.

اگر کودک در کانال زایمان باشد، ممکن است پزشک متخصص زنان و زایمان یا ماما از ابزارهای ویژه ای به نام فورسپس یا دستگاه خلا برای کمک به بیرون کشیدن کودک، از راه واژن استفاده کنند.

اگر پزشک زنان احساس کند انقباضات بیشتر یا شدیدتری لازم است، ممکن است به شما پیتوسین (اکسی توسین) داده شود. این دارو انقباضات را تسریع بخشیده و آنها را تقویت می کند. در صورتی که پزشک بر این باور باشد که میزان انقباضات کافی است و زایمان هنوز متوقف شده باشد، ممکن است به سزارین نیاز داشته باشید.

در صورتی که کودک خیلی بزرگ باشد، یا داروها سرعت زایمان را افزایش ندهند، شما به سزارین نیاز خواهید داشت.

خطرات زایمان طولانی 

زایمان طولانی احتمال نیاز به سزارین را افزایش می دهد.

زایمانی که بیش از حد طولانی شود می تواند برای کودک خطرناک باشد. این حالت ممکن است موارد زیر را در پی داشته باشد:

• کاهش سطح اکسیژن کودک
• ریتم غیر طبیعی قلب کودک
• مواد غیر طبیعی در مایع آمنیوتیک
• عفونت رحم

در صورتی که کودک تحت دیسترس باشد، شما به زایمان اورژانسی نیاز خواهید داشت. این زمان، زمانی است که مانیتورینگ دقیق برای سلامت شما و کودک بسیار اهمیت دارد.

زایمان در آب چیست؟

به فرآیند زایمان طبیعی در آب با استفاده از وان های عمیق حمام یا استخر زایمان، زایمان در آب می گویند. تحقیقات بسیاری نشان داده اند که زایمان در آب نه تنها مضر و عذاب آور نیست، بلکه به تسکین درد زایمان نیز کمک می کند.

همچنین مادر حین زایمان آرامش و راحتی بیشتری نسبت به محیط های بدون آب دارد. آب می تواند به شخص کمک کند تا وزنش را تحمل کند، حرکت به اطراف تسهیل شود و احساس کنترل بیشتری در هنگام زایمان داشته باشد.

چه کسانی می توانند زایمان در آب را تجربه کنند؟

اگر بارداری کم خطر داشته اید و ماما یا پزشک متخصص زنان و زایمان معتقد است که انجام این امر برای شما و جنین شما بی خطر است، زایمان در آب می تواند یک گزینه خوب برای شما باشد.

اما در حالت کلی بهتر است تا قبل از روزهای پایانی بارداری در مورد این موضوع با پزشک یا ماما به صورت مفصل صحبت کنید و تمام جوانب را در نظر بگیرید و پس از تصمیم گیری، شروع به برنامه ریزی کنید.

چه کسانی نباید زایمان در آب انجام دهند؟

• وضعیت جنین بریچ (سر جنین در شکم مادر به سمت بالا) باشد.
• مادر دو قلو یا سه قلو (یا بیشتر) باردار باشد.
• جنین نارس باشد. یعنی زیر 37 هفته به دنیا بیاید.
• جنین قبل یا هنگام زایمان از مکونیوم عبور کرده باشد.
• مادر تبخال فعال یا هرپس داشته باشد.
• مادر حین بارداری مبتلا به پره اکلامپسی شده باشد.
• مادر دچار عفونت باشد.
• مادر در زمان زایمان و روزهای پایانی بارداری تب و درجه دمای بدن بالا داشته باشد.
• مادر دچار خونریزی شود.
• از پاره شدن کیسه آب آمنیوتیک مادر بیش از 24 ساعت گذشته باشد.
• مادر در زایمان قبلی خود قبلاً سزارین کرده باشد.
• مادر در معرض خطرات ابتلا به مشکلات زایمان باشد.

در صورت داشتن هر یک از عوامل خطر ذکر شده در بالا احتمالاً به مادر توصیه می شود که در آب زایمان نکند. زیرا ممکن است در شرایط اضطراری قرار بگیرد و سلامت خود یا فرزندش به خطر بیفتد.

مثلا اگر مادر به عفونت مبتلا باشد، ممکن است در معرض خطر انتقال آن عفونت به نوزاد خود در محیط آبی باشد. اگر مادر در معرض خطر خونریزی باشد، حضور در استخر می تواند خطرناک باشد زیرا اندازه گیری مقدار خون از دست رفته در آب دشوار است.

مزایای زایمان در آب چیست؟

• آب گرم می تواند به آرامش، درد کم و راحتی زن کمک کند.
• راحتی و پشتیبانی در آب به این معنی است که شما می توانید موقعیت های مختلف را برای زایمان در آب امتحان کنید و آزادانه تر حرکت کنید.
• هنگام ایستادن در آب، نیروی جاذبه به حرکت نوزاد به سمت پایین و سمت کانال زایمان کمک می کند.
• قرار گرفتن در آب می تواند فشار خون خانم را کاهش دهد و احساس اضطراب را تا حد زیادی برطرف کند. همچنین بدن زن را قادر به آزاد سازی اندورفین می کند که در کاهش درد نقش بسیار موثری دارد.
• آب می تواند به بهبود کمردرد و احساس فشار حین زایمان کمک کند. اگر حین زایمان در آب پاها به اندازه کافی باز شوند، این تاثیر دو چندان خواهد شد.
• زایمان و تولد در استخر یا حمام زایمان می تواند یک تجربه “دنج” باشد و باعث شود خانم احساس امنیت بیشتری کند.
• با خروج سر کودک از کانال زایمان، آب می تواند به کشیدگی پرینه کمک کند و خطر آسیب را کاهش می دهد.

آیا زایمان در آب معایبی به دنبال دارد؟

• از ایراداتی که استخر زایمان دارد می توان به عدم اجازه استفاده از مسکن ها اشاره کرد. داوطلبان زایمان در آب، حداقل 6 ساعت قبل از ورود به حمام زایمان نباید از مواد افیونی استفاده کنند.
• انقباضات مادر در آب ممکن است کند یا ضعیف شود، به خصوص اگر خیلی زود به استخر برود.
• اگر آب استخر هنگام زایمان خیلی خنک باشد، نوزاد او در معرض خطر هیپوترمی قرار می گیرد. اما پزشک غالبا به طور منظم دمای آب را بررسی می کند. اگر دمای بدن نوزاد شما پایین باشد، تماس پوست با پوست و حوله های گرم به او کمک می کند.
• در صورت وجود عارضه ممکن است لازم باشد مادر استخر را ترک کند و پروسه زایمان را روی تخت به اتمام برساند.

آیا ممکن است حین زایمان در آب نوزاد غرق یا خفه شود؟

بسیاری از زنان تعجب می کنند و سوال می پرسند که آیا در صورت زایمان در آب خطر غرق شدن نوزاد وجود دارد یا خیر؟ باید بگوییم بله! اما احتمال وقوع آن بسیار بسیار کم است.

نوزادان وقتی در رحم هستند نیازی به تنفس ندارند. زیرا از خونی که از طریق مادر از طریق جفت از مادر می آید اکسیژن می گیرند. وقتی آن‌ها در آب به دنیا می آیند، بدن آن ها طوری رفتار می کند که انگار هنوز در رحم هستند تا این که اولین نفس خود را بکشد. در این هنگام است که ریه های آن ها باز می شود. به این معنی که وقتی نوزاد از آب آمنیوتیک وارد آب معمولی می شود، ریه هایش باز نیستند و هیچ آبی نمی تواند وارد آن ها شود.

بعد از تولد نوزاد در آب، مادر و پزشک نوزاد را به آرامی به سطح زمین می آورند. نوزاد فقط برای مدت کوتاهی زیر آب خواهد بود و تا زمانی که از آب در نیاید نفس نمی کشد. پس نگران این موضوع نباشید. نوزاد شما فقط می تواند در معرض خطرات زیر باشد:

• اگر سر آن ها بالای آب آورده شود و دوباره پایین و به زیر آب برود.
• اگر اکسیژن رسانی آن ها از ناحیه جفت تحت تأثیر قرار گیرد.
• اگر دمای بدن آن ها به طور ناگهانی تغییر کند.

اما لازم به ذکر است که پزشک شما کاملا مراقب خواهد بود که اتفاقاتی مانند این موارد نیفتند.

کجا می توانم زایمان در آب را انجام بدهم؟

• در خانه، داخل استخر تولد اجاره ای البته با حضور پزشک
• در مراکز زایمان مجهز
• بیمارستان‌های مجهز به سیستم زایمان در آب
• مطب های خصوصی

تسکین درد هنگام زایمان در آب چگونه است؟

از آب به دلیل حمایت و تسکین دادن فشاری که به شما وارد می شود، گاهی اوقات به عنوان اپیدورال طبیعت یا آکوادورال یاد می شود. با این حال، اگر به تسکین بیشتر و اضافی نیاز دارید، می‌توانید از گاز اکسیژن و هوا نیز در حمام زایمان استفاده کنید. لوله انتونوکس ضد آب است بنابراین می توان از آن در استخر نیز استفاده کرد.

آیا در صورت انجام زایمان در آب می توان از گزینه کلامپ بند ناف استفاده کرد؟

تاخیر بستن بند ناف یا کلمپ بند ناف (DCC) بسیار روتین شده است. بیشتر مراکز تولد و زایشگاه ها، بخش های زایمان بیمارستان ها و تیم های تولد در خانه سعی می کنند DDC را برای هر تولد انجام دهند. این امر به این دلیل انجام می گیرد که جلوگیری از قطع بند ناف تا زمانی که خون از جفت به داخل بدن نوزاد متوقف نشود، می تواند جریان آهن و سلول های بنیادی به بدن او را افزایش دهد. از این رو در نهایت به رشد و سیستم ایمنی بدن آن ها کمک می کند.

اگر چه بسیاری از مراکز DCC را به صورت عادی انجام می دهند، اما اگر گزینه زایمان در آب را انتخاب کنید، باید از قبل با تیم زایمان صحبت داشته باشید. اگر نوزاد تازه به دنیا آمده کند نفس بکشد، یا خونریزی شما بیش از حد طبیعی باشد، ممکن است پزشک صلاح بداند که بند ناف را زودتر از حد معمول ببرد. ایمنی مادر و نوزاد او در حین و پس از زایمان در آب بسیار مهم است و این موضوع همیشه در اولویت تیم زایمان قرار می گیرد.

هنگام زایمان در آب چگونه می توان جفت را تحویل داد؟

پزشک شما احتمالاً از شما می خواهد برای تحویل جفت از استخر خارج شوید. زیرا نیروی جاذبه خشکی می تواند در مرحله سوم زایمان بسیار مفید باشد. همچنین کمک به شما در خارج از آب در صورتی که به شرایط اضطراری رسیده باشید آسان تر است. زیرا برخی از مادران ممکن است پس از زایمان یا در مرحله سوم زایمان احساس ضعف کنند.

اگر ناگهان احساس سبكی كردید، بیرون آمدن سریع و ایمن از استخر دشوار خواهد شد. اکثر بیمارستان ها، مراکز تولد روال خاص خود را در مورد چگونگی تحویل جفت دارند و بیشتر آن ها برای ایمنی بیشتر مادر، روی تخت، توالت و … ممکن است آن را از شما تحویل بگیرند. بنابراین بهتر است از پزشک خود در مورد این روند سوال کنید.

آیا می توان با تزریق داروی فشار به سریع خارج شدن جفت کمک کرد؟

برای تسریع در تحویل جفت در استخر، می توانید هورمون اکسی توسین یا فشار تزریق کنید. برای انجام آن باید ران مادر کمی از آب خارج شود تا تزریق انجام شود. پس از آن حدود چند دقیقه بعد از تزریق برای تحویل جفت باید استخر را ترک کرد.

چه زمانی ممکن است لازم باشد از استخر بیرون بیایم؟

• اگر ماما مکونیوم ببیند. (وقتی نوزاد هنوز به دنیا نیامده باشد و مدفوع کند)
• اگر مادر شروع به خونریزی شدید از ناحیه واژن کند.
• زایمان مادر غیرطبیعی شود، مثلاً در دما یا فشار خون تغییر ایجاد شود.
• اگر ضربان قلب نوزاد تغییر کند.
• نیاز به رفتن توالت باشد.
• اگر زایمان شما کند شود یا انقباضات شکمی شما ضعیف گردد.
• برای تحویل جفت

آیا می توانم نظرم را در مورد زایمان در آب تغییر دهم؟

حتی اگر در برنامه زایمان شما این موضوع درج شده باشد، اگر تصمیم گرفتید که نمی خواهید وارد استخر زایمان کنید، پس مجبور نیستید این کار را انجام دهید. در واقع اگر در استخر تولد قرار گرفتید و آن را دوست نداشتید، می توانید دوباره بیرون بروید.

کیست اندومتریوز یک بیماری است که نه به درمان موثر و قطعی یافت شده است و بیش از یک صد میلیون زن در سراسر جهان با این بیماری زندگی می کنند است.

اندومتریوز ، یعنی ، بافت رحم جایی خارج از رحم وجود دارد. ممکن است در هر مکان از حفره لگن وجود داشته باشد و کار کند و غیره. در تخمدان ها و غیره، لوله های فالوپ و غیره به دیوار لگن و غیره از مهبل (واژن), و غیره. یا روده بزرگ مثانه ، در موارد نادر ، کلیه ، آپاندیس و ریه ممکن است وجود داشته باشد.

درد در هنگام رابطه جنسی و در هنگام دفع ادرار و مدفوع ، تهوع و سردرد و درد عضلانی علائم دیگری هستند که برای این بیماری در نظر گرفته می شوند. اگر این بافت نابجای رحم و تخمدان است که منجر به شکل گیری کیستهایی پر از خون و عفونت می شود که کیست, شکلات, می گویند و اگر که پاره شود و محتویات آن وارد شکم می شود و مشکلات بسیار جدی برای بیمار ایجاد می کند.

رحم بعنوان مهترین اندام در دستگاه تولید مثلی زن به شکل یک گلابی وارونه است که در خط میانی بدن، در لگن، پشت مثانه و در مقابل رکتوم قرار دارد. یک انتهای رحم، به مهبل باز می شود و انتهای دیگر آن بسته به نوع رحم، به یک یا هر دو لوله فالوپ متصل است. این اندام از لایه ها و قسمتهای مختلفی از جمله: آستر رحم (آندومتر)، فوندوس، دهانه رحم، حفره رحم، لوله های رحمی (لوله های فالوپ) تشکیل شده است.

رحم دارای دیواره ی ضخیم و عضلانی می باشد که در طول سالهای باروری زن، در پاسخ به تحریکات هورمونی و کل چرخه عادت ماهانه یک زن تغییر می کند. هرگونه اختلال در ساختار و عملکرد، می تواند باعث بیماریهای رحم شود. برخی از این عارضه ها و بیماریها عبارتند از: چسبندگی رحمی (سندرم اشرمن)، اندومتریوز ، سرطان رحم، پولیپ رحم، میوم رحم، بیماریهای التهابی رحم.

در این مقاله به بررسی علل اِندومِتریوز، علایم و تشخیص ِاندومِتریوز و راه های درمان آن می پردازیم:

اندومتریوز اختلالیست که در آن، بافتی که سطح داخلی رحم را می‌پوشاند (اندومتریوم)، در جایی خارج از رحم مثل لوله‌های فالوپ، تخمدان‌ها، روده، مثانه و لگن رشد می‌ کند. گفتنی است عوامل ژنتیکی و هورمونی در ایجاد این حالت دخیل هستند ولی تاکنون علت مشخصی برای این وضعیت یافت نشده است.

بافت اندومتریوم از غدد، سلول‌های خونی و بافت پیوندی تشکیل شده است و به شکل طبیعی در رحم رشد می‌کند و سطح پوششی رحم را برای تخمک گذاری آماده می ‌سازد. اندومتریوز اغلب دردناک است و تخمدان‌ها، لوله‌های فالوپ و بافت پوشاننده سطح درون لگن را درگیر می ‌کند و گسترش به خارج از ارگان‌های لگن نادر است. در فردی که مبتلا به اندومتریوز است، بافت اندومتریوم نابجا از نظر عملکرد همانند بافت طبیعی ضخیم می‌شود، ریزش می ‌کند و با هر چرخه قاعدگی خونریزی می‌ کند و چون راهی برای خروج از بدن ندارد گیر می‌ افتد.
اگر اندومتریوز تخمدان‌ها را درگیر کرده باشد، کیست ‌هایی به نام اندومتریوما شکل می‌ گیرند، بافت احاطه کننده آن آسیب می‌بیند و در نهایت بافت اسکار (بافت ترمیم شده پس از یک زخم) و چسبندگی (از طریق تشکیل باندهای غیرطبیعی از بافت فیبروز ارگان‌های داخل لگن به یکدیگر می‌چسبند) به جا می ‌گذارد.

بیش از ۱۰ میلیون زن در سراسر دنیا مبتلا به آندومتریوز هستند. آندومتریوز وضعیتی است که در آن پوشش دهانه رحم، به نام آندومتر، در خارج از رحم رشد می کند و غالباً تا لوله های فالوپ ، تخمدان ها و دیواره لگن گسترش می یابد. این بیماری در بین زنان ۳۰ تا ۴۰ ساله شایع تر است؛ اما می تواند دختران ۱۰ ساله را نیز درگیر کند. تقریباً نیمی از زنان مبتلا به آندومتر، درد مزمن در ناحیه لگن دارند؛ در حالی که حدود ۷۰ درصد دچار درد در دوره قاعدگی (دیسمنوره= قاعدگی دردناک) می شوند. ناباروری نیز شایع است و از هر دو زن، یک نفر دچار این عارضه می شود. در این مقاله به علت ایجاد کیست آندومتریوز خواهیم پرداخت. می توانید از فهرست زیر برای دسترسی آسان به مقاله استفاده کنید.

کیست اندومتریوز چیست؟

کیست اندومتریوز با نامهای کیست اندومتریال و کیست شکلاتی نیز شناخته می شود و محتوای آن پُر از مایع (خون کهنه) است که عموما در داخل تخمدان ها تشکیل می شود. این کیست به دلیل ظاهر قهوه ای و قیرگونه خود که مانند شکلات آب شده است به نام کیست شکلاتی مشهور شده است. بین ۲۰ تا ۴۰ درصد افراد مبتلا به آندومتریوز به کیست اندومتریوز (شکلاتی) نیز دچار می شوند؛ در واقع کیست اندومتریوز زیر گروه عارضه اندومتریوز می باشد.

همچنانکه در مقاله پیشین یعنی ” اندومتریوز ” بیشتر شرح داده شد اندومتریوم، بافت تشکیل دهنده حفره داخلی رحم است. بیماری اندومتریوز زمانی ایجاد می‌ شود که بافت آندومتریوم در سایر نقاط دستگاه تناسلی پخش شود از جمله در حفره داخل شکمی یا در تخمدان که سبب ایجاد کیست اندومتریوز تخمدان می‌شود. اندومتریوز در بعضی از زنان سبب درد شده و می ‌تواند باعث ناباروری نیز گردد. حدود ۵ الی ۱۰ درصد زنان مبتلا به کیست اندومتریوز هستند که اغلب این زنان توانایی باروری دارند. اگرچه بررسی‌ها نشان می‌دهد حدود ۳۰ الی ۴۰ درصد ناباروری زنان به علت کیست آندومتریوز تخمدان است.

اندومتریوز بیماری مزمنی است که در اثر رشد بافت غددی و استرومای اندومتر در خارج از رحم ایجاد می ‌شود. نمای ظاهری اندومتریوز از وجود نقاط ریز اندومتریوزی بر روی اعضای لگنی تا کیست‌های بزرگ اندومتریومایی تخمدان که آناتومی لوله‌های رحمی و تخمدان را به هم می ‌زنند و ایجاد چسبندگی‌های وسیعی می ‌کنند متفاوت است. بیماران مبتلا به اندومتریوز ممکن است از دیسمنوره، دیس‌پارونیا. دردهای مزمن لگنی و نازایی رنج ببرند. اندومتریوز در ۴۸-۲۱ درصد از زنان نابارور وجود دارد.

اگر اندومتریوز از نوع متوسط یا شدید باشد با گرفتاری تخمدان‌ها سبب بروز چسبندگی‌هایی می‌شود که مانع تحرک لوله‌های رحمی و تخمدان و مانع برداشت تخمک می‌گردد و با کاهش باروری همراه خواهد بود. تشخیص اندومتریوز با بیوپسی از ضایعات مشکوک که از طریق لاپاراسکوپی به ‌دست آمده‌اند تایید می ‌شود. مشخص شده است که غلظت CA125 بطور قابل توجهی در زنان مبتلا به اندومتریوز متوسط یا شدید افزایش می‌یابد و در زنان مبتلا به بیماری جزیی یا خفیف طبیعی است.
در مقایسه با لاپاراسکوپی سنجش میزان سرمی CA125 هیچگونه ارزش تشخیصی ندارد. اندازه‌گیری سریال CA125 ممکن است در پیشگویی عود آندومتریوز به‌ دنبال درمان مفید باشد.

در این مطلب تصمیم داریم تا به دلایل، علائم و درمانهای پیچیده شدن بند ناف دور گردن نوزاد بپردازیم

بندناف که مادر را به جنین متصل می کند، مسئول رشد جنین در داخل رحم مادر می باشد. این مسیر تامین کننده خون، اکسیژن، موادغذایی، ویتامین ها، چربی ها و پروتئین ها برای جنین است. سناریوی معکوس آن، محصولات زائد و خون حاوی دی اکسید کربن را به بدن مادر باز می گرداند. در دوران بارداری، کودک در داخل رحم تکان خورده و این می تواند باعث شود که بند ناف به دور گردن وی پیچیده شود. این وضعیت در دوران بارداری نسبتاً مرسوم بوده و حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد مادران باردار را درگیر می سازد. در این مقاله، ما تمامی جنبه های این موضوع را بررسی می کنید تا مادران به دلیل بروز مشکلات این چنین در دوران بارداری دچار استرس نشوند.

پیچیدن بند ناف به دور گردن چیست؟

بند ناف سالم و معمولی به خوبی توسط یک ماده پرکننده نرم و ژلاتینی به نام ژل وارتون محافظت می شود. این ماده مانع پیچ خوردگی بندناف بدون توجه به میزان چرخش نوزاد در داخل رحم مادر می شود. پیچ خوردگی بند ناف وقتی روی می دهد که بند ناف به طور کامل به دور بدن نوزاد پیچیده شود. گاهی این وضعیت باعث می شود که بند ناف به دور گردن نوزاد در داخل رحم مادر پیجیده شود.

اکثر مواقع این پیچش بند ناف در اطراف گردن نوزاد چندان سفت نبوده و مشکل خاصی را بوجود نمی آورد. با این وجود گاهی اوقات وقتی بند ناف به شدت به دور گردن نوزاد قبل از زایمان پیچیده می گردد، این وضعیت مشکل آفرین می شود. این امر باعث اختلال در جریان خون و تامین اکسیژن و مواد غذایی برای نوزاد شده و آسیب های شدید یا مشکلات هنگام تولد مانند خفگی (آسفکسی) و فلج مغزی را به همراه خواهد داشت.

پیچش دو برابر بند ناف به دور گردن چیست؟

این وضعیت وقتی روی می دهد که بند ناف نوزاد دو بار به دور گردن وی پیچیده شود. احتمال وقوع این وضعیت کمتر است اما اگر روی دهد، عواقب مشابهی به همراه خواهد داشت. در بعضی موارد استثنایی، این وضعیت ممکن است کودک را در معرض خطر کمبود اکسیژن (هیپوکسی)، کاهش جریان خون و سایر مشکلات و صدامات هنگام تولد قرار دهد.

بند ناف معمولاً آنقدر طول دارد که به راحتی به دور گردن نوزاد پیچیده و تنگی شدیدی ایجاد نکند. طبیعت بند ناف را به نوعی طراحی کرده است که در صورت پیچیده شدن به دور گردن نوزاد، هیچ مشکلی ایجاد نکند. پزشکان و ماماها معمولاً نسبت به این قضیه در زمان تولد حساس نبوده و تنها سر نوزاد را دور بند ناف بیرون می کشند. از لحاظ پزشکی اثبات شده که بجز در مواردی که خطرات جدی وجود داشته باشد، بند ناف باید در حین زایمان به حال خود رها شود تا از بروز مشکلات دیگر خودداری شود.

مواردی وجود داشته است که نوزادان علی رغم اینکه بند ناف چندین بار به دور گردن آنها پیچیده شده بوده، به دلیل طراحی یک بند ناف سالم، بدون مشکل خاصی متولد شده اند. از هر ۲۰۰۰ زایمان تنها یکی دچار گره خوردگی شدید بند ناف شده و خطر جدی برای جنین بوجود می آورد. در بسیاری از موارد، بند ناف بی خطر بوده و حتی در هنگام تولد نوزاد نیز به حدی تنگ نمی شود که خطری ایجاد نماید.

پیچش بند ناف به دور گردن تا چه حد رایج است؟

از لحاظ پزشکی اثبات شده است که این وضعیت بسیار رایج بوده و از هر سه جنین، یکی دچار این وضعیت می شود. کودکانی که در این شرایط به دنیا می آیند کاملاً سالم هستند مگر اینکه بند ناف مشکل جدی داشته باشد. بسیاری از پزشکان حتی با وجود نگاه کردن به نتایج سونوگرافی نیز قادر به تشخیص پیچش بندناف به دور گردن جنین نمی باشند.

دلایل پیچش بند ناف به دور گردن جنین

جنین در رحم مادر مانند یک ژیمناستیک کار می باشد. مادران باردار معمولاً از حرکات، لگدها و تکان های جنین لذت می برند اما این حرکات می توانند باعث پیچش بند ناف به دور گردن جنین نیز بشوند. همچنین دلایل اثبات شده بیولوژیکی و پزشکی نیز وجود دارند که بیانگر دلایل پیچش بند ناف به دور گردن جنین هستند. اجازه دهید نگاهی به آنها بیندازیم:

۱- کمبود ژل وارتون

ژل وارتون ماده ای نرم و ژلاتینی است که از رگهای خونی درون بند ناف مراقبت می نماید. این ژل از بند ناف در مقابل فشرده شدن و همچنین گره خوردگی آن محافظ می کند. اگر مقدار این ژل کم باشد، می تواند باعث پیچش بند ناف به دور گردن جنین شود.

۲- مقدار بیش از حد مایع آمنیوتیک در کیسه جنین

چون جنین در مایع آمنیوتیک شناور است، گره خوردگی ها تاثیر چندانی بر وی ندارند. با این وجود، اگر کیسه جنین بیش از حد با مایع آمینون پر شود، می تواند کمی خطر آفرین باشد.

۳- طول بند ناف

بند ناف جنین معمولاً طولانی بوده و در وضعیت پیچش بند ناف به دور گردن جنین، بند ناف معمولاً بلندتر از حالت عادی می باشد. هرچند تحقیقات پزشکی تاکنون نتوانسته اند ثابت کنند که آیا بند ناف بلند باعث پیچش آن به دور گردن نوزاد می شود یا پیچش بند ناف به دور گردن جنین باعث کشیده شدن و افزایش طول بند ناف می گردد.

۴- وجود بیش از یک جنین (دو قلوها یا چندقلوها)

وجود دو یا چند جنین یعنی افزایش تعداد بند ناف به همین میزان. با حرکات دو جنین در داخل رحم، احتمال این که بند ناف ها به دور جنین ها پیچیده شوند بیشتر می شود. این امر خطرآفرین نیست مگر اینکه دوقلوها دارای یک کیسه آمنیوتیک مشترک باشند که در این صورت میزان پیچ خوردگی بند ناف تا حد مشخصی بوده و ممکن است بند ناف به دور گردن یکی از دو قلوها پیچیده شود.

۵- حرکات بیش از حد جنینی

اگر جنین بیش از حد در رحم جنب و جوش داشته باشد، شانس پیچش بند ناف به دور گردن وی بیشتر خواهد شد. با افزایش طول دوران بارداری، احتمال بروز این وضعیت نیز بیشتر می شود.

اکنون که با دلایل پیچش بند ناف به دور گردن جنین آشنا شدید، اجازه دهید نگاهی به علائم بروز این وضعیت بیندازیم:

علائم پیچش بند ناف به دور گردن جنین

هیچ علامت اثبات شده که نشان دهنده پیچش بند ناف به دور گردن جنین باشد، تاکنون مشخص نشده است. با این وجود، بعضی علائم بالقوه که می توانند نشان دهنده بروز این وضعیت باشند عبارتند از:

۱- کاهش میزان تحرک نوزاد

اگر به نظر می رسد میزان تحرک نوزاد پس از هفته ۳۷ بارداری کمتر شده است، این می تواند یک علامت هشدار برای پیچش بند ناف به دور گردن جنین محسوب شود.

۲- ضربان قلب غیرعادی

در هنگام زایمان، دستگاه نظارتی نوزاد می تواند پیچش بند ناف به دور گردن جنین را از طریق اندازه گیری ضربان غیرعادی قلب تشخیص دهد.

سونوگرافی می تواند نشان دهد که آیا جنین دچار کمبود اکسیژن یا مشکلات تنفسی به دلیل پیچش بند ناف به دور گردن وی شده است یا خیر. هرچند تشخیص این امر ممکن است اما پزشک نمی تواند میزان خطر احتمالی این وضعیت برای زندگی نوزاد را به طور دقیق ارزیابی کند.

تشخیص پیچش بند ناف به دور گردن جنین

سونوگرافی زایمانی می تواند وجود این وضعیت را نشان دهد. سونوگرافی همچنین می تواند مشخص کند که بند ناف چند مرتبه به دور گردن جنین پیچیده است. این امر البته بستگی به کیفیت تصاویر بدست آمده دارد. پزشکان از زوایای مختلف گردن نوزاد را بررسی می کنند تا وجود این وضعیت را تشخیص دهند.

اگر بند ناف به اندازه سه چهارم گردن جنین به دور آن پیچیده باشد، این وضعیت پیچش بند ناف به دور گردن جنین تشخیص داده می شود. اگر میزان پیچش تنها به اندازه نیمی از گردن نوزاد باشد، این وضعیت به عنوان یک احتمال آتی برای بروز این وضعیت قلمداد می شود.

با تصویربرداری خاکستری، شانس تشخیص پیچش بند ناف به دور گردن جنین با سونوگرافی حدود ۷۰% بوده اما در صورت استفاده از تکنولوژی کالر داپلر، این وضعیت بین ۸۳ تا ۹۷% قابل تشخیص می باشد. سونوگرافی برای این منظور می تواند نشان دهنده وجود آن باشد، اما امکان هیچ گونه مداخله ای وجود ندارد.

درمان پیچش بند ناف به دور گردن جنین

وجود پیچش بند ناف به دور گردن جنین که توسط سونوگرافی تایید شده باشد تنها یک نشانه احتمالی برای بروز مشکلات آتی برای جنین است. هیچ درمان شناخته شده ای برای رهایی از این وضعیت وجود ندارد. پزشکان در هفته های مانده تا زایمان، به دقت وضعیت بند ناف را زیر نظر می گیرند تا متوجه بروز مشکلات جدی احتمالی شوند. در بعضی موارد ممکن است انجام عمل سزارین توصیه شود زیرا پیچش بند ناف به دور گردن جنین می تواند باعث بروز مشکلاتی در هنگام تولد یا خفگی جنین شود.

وقتی افراد درباره پیچش بند ناف به دور گردن جنین فکر می کنند، اولین چیزی که به ذهن شان می رسد این است که این امر باعث خفگی جنین خواهد شد. در باقیمانده این مطلب، ما به بعضی از این نگرانی ها پرداخته و اطلاعاتی نیز درباره مشکلات یا آسیب های احتمالی حاصل از این وضعیت ارائه می دهیم.

احتمال خفگی به دلیل پیچش بند ناف به دور گردن جنین

بندناف مسیری است که از طریق آن، جنین اکسیژن لازم برای تنفس را دریافت می نماید. پیچش بند ناف به دور گردن جنین احتمال خفگی را به دلیل ریسک تنگ شدن آن در حین زایمان و در نتیجه کاهش یا توقف جریان خون به مغز جنین به دنبال دارد.

ارتباط بین پیچش بند ناف به دور گردن جنین و خفگی هنگام تولد

بند ناف حدود ۲۰ اینچ طول و یک اینچ قطر داشته و ظاهری مانند یک فنر شل دارد. بند ناف حاوی دو ورید است که خون حاوی اکسیژن و مواد غذایی را به نوزاد رسانده و دو شریان نیز خون حاوی دی اکسید کربن و مواد دفعی را به جفت باز می گرداند. گاهی اوقات بند ناف حاوی تنها یک ورید و یک شریان می باشد. اگر این مسیر تحت فشار قرار گرفته یا دچار گره خوردگی شود، تامین اکسیژن جنین با مشکل مواجه شده و باعث خفگی می شود.

پیچش بند ناف به دور گردن جنین به طور کلی می تواند به صورت زیر دسته بندی شود:

نوع A:

بند ناف به میزان ۳۶۰ درجه به دور گردن نوزاد پیچیده شده است.

نوع B:

بند ناف قابل بازگشایی نبوده و دچار گره خوردگی کامل شده است.

بند ناف هر زمان ممکن است دچار پیچ خوردگی و یا بازشدگی شود. هرچند این وضعیت معمولاً مشخص حاد خاصی را ایجاد نمی کند، اما می تواند باعث بروز مشکلات زیر شود.

مشکلات و صدمات تولد بدلیل پیچش بند ناف به دور گردن جنین

مشکلات احتمالی و اثرات پیچش بند ناف به دور گردن جنین عبارتند از:

۱- انسفالوپاتی هیپوکسیک ایسکمیک/خفگی هنگام تولد

پیچش بند ناف به دور گردن جنین می تواند باعث بروز آسیب مغزی شود. این امر به دلیل کمبود اکسیژن یا جریان خون به مغز جنین در طول یا کمی مانده به زمان تولد ایجاد می شود. این امر باعث مرگ سلولهای و آسیب مغزی می شود که می تواند معلولیت هایی مانند فلج مغزی، صرع و ناتوانایی های رشد و یادگیری را به دنبال داشته باشد.

۲- محدودیت رشد داخل رحمی (IUGR)

در این وضعیت رشد غیرعادی داخل رحمی باعث می شود جنین کوچکتر از میانگین معمول باشد. نوزادان مبتلا به IUGR در معرض خطر پیچش بند ناف به دور گردن یا خفگی قرار داشته و معمولاً زودتر از موعد متولد می شوند.

۳- سندروم تنفسی مکونیوم

این وضعیتی است که در آن جنین مخلوطی از مکونیوم (مدفوع خود) و مایع آمنیوتیک را می بلعد. این مواد می توانند در هنگام زایمان وارد ریه های نوزاد شده و باعث بروز مشکلات تنفسی شوند.

این اطلاعات ممکن است کمی هراس آور به نظر رسیده و ممکن است فکر کنید آیا راهی برای جلوگیری از پیچش بند ناف به دور گردن جنین وجود دارد یا خیر. ادامه مطلب را برای پی بردن به این موضوع بخوانید.

چگونه مانع پیچش بند ناف به دور گردن جنین شویم؟

به دلیل حرکات مداوم جنین در داخل رحم مادر، هیچ روش مطمئنی برای جلوگیری از بروز این وضعیت وجود ندارد. بند ناف ممکن است در طول دوران بارداری چند بار به دور جنین پیچیده و مجدداً باز شود. تنها در موارد نادر، وقتی بند ناف دچار چندین پیچ خوردگی شود، می توان آن را خطر آفرین در نظر گرفت که این وضعیت نیز تا زمانی که جنین در داخل رحم مادر قرار دارد، قابل پیشگیری نمی باشد.

چون تمامی عواملی که منجر به بروز پیچش بند ناف به دور گردن جنین می شوند، خارج از کنترل ما هستند، مشکلات هنگام تولد به دلیل این وضعیت قابل پیپشگیری یا درمان نمی باشند. با این وجود، روشهایی برای مقابله با این مشکلات احتمالی بویژه در هنگام زایمان وجود دارد. بنابراین خودتان را درگیر ترس حاصل از بروز این مشکل ننمایید. آرامش خود را حفظ کرده و از تک تک مراحل دوران بارداری لذت ببرید تا همین احساس به جنین شما نیز منتقل شود. پیچش بند ناف به دور گردن جنین

وزن تولد کمتر از ۵٫۵ پوند (۲٫۵ کیلوگرم)، وزن کم در نظر گرفته شده و می تواند در اثر زایمان زودرس، رشد ناکافی جنین در رحم و یا ترکیبی از هر دو رخ دهد. نوزادان متولد شده با وزن بسیار کم در هنگام تولد، در معرض خطر مشکلات سلامتی یا رشد هستند، اما این مساله نادر است. برای اطمینان از یک بارداری سالم و به نوبه خود یک کودک سالم، مهم است که به طور مناسب غذا خورده، ورزش کرده و از رفتارهای ناسالم اجتناب کنید و همچنین مدیریت صحیح شرایط بهداشتی تان نیز حائز اهمیت است.

پیشگیری از تولد کودک با وزن کم

داشتن یک بارداری سالم

۱- ویتامین های بارداری حاوی فولیک اسید و آهن را به طور روزانه مصرف کنید.

مصرف ویتامین های بارداری حدود ۶۰۰ میکروگرم اسید فولیک و ۲۷ میلی گرم آهن در روز فراهم می کند. اگر می خواهید باردار شوید، سعی کنید تا روزانه ۴۰۰ میکروگرم اسید فولیک مصرف کنید. اگرچه اکثر پزشکان مصرف ویتامین های دوره بارداری را توصیه می کنند، اما می توانید مواد مغذی را از غذاهای زیر نیز دریافت کنید:

• اسید فولیک: سبزیجات با برگ سبز (اسفناج، چغندر برگی و کلم پیچ)، مرکبات (مانند پرتغال)، لوبیا، نان، غلات، برنج و ماکارونی.
• آهن: صدف، اسفناج، جگر (و سایر گوشت های ارگانیک)، حبوبات، گوشت قرمز، بوقلمون، کینوا و دانه های کدو تنبل.

۲- سطح استرس خود را تا حد امکان پایین نگه دارید.

مدیتیشن آگاهانه، یوگا، تاچی، یا هر تمرین آرامش بخش دیگری را انجام دهید که باعث کاهش استرس تان می شود. در صورت لزوم، مسئولیت های کمتری را در بخش های مختلف زندگی تان بر عهده بگیرید. اگر گاه به گاه کار می کنید، نگران نباشید، استرس دائم به میزان حداکثری نگران کننده است. به عنوان مثال، اگر شغل پر استرسی دارید، مسئولیت های کم استرس تری را به عهده گرفته یا در طی روز برای آرام کردن خود، استراحت کنید.

کمی زمان صرف کنید تا محرک های استرس را شناسایی کرده و از ابزارهای مقابله ای برای کاهش میزان استرس خود استفاده کنید. به عنوان مثال، اگر بلافاصله با نشستن در محل ترافیکی دچار استرس می شوید، ممکن است قصد داشته باشید که موسیقی آرامش بخش پخش کنید یا به یک کتاب صوتی گوش دهید تا وقت شما در اتومبیل لذت بخش تر سپری شود.

اگر احساس می کنید که استرس غیر قابل کنترل است، با یک رواندرمانگر دارای مدرک صحبت کنید.

۳- مقدار وزن مناسب خود را در طول بارداری به دست بیاورید.

اطمینان حاص کنید که برای به دست آوردن وزن مناسب در بارداری به اندازه کافی غذا می خورید. اگر وزن طبیعی دارید (شاخص حجم توده بدنی تان بین ۱۸٫۵ و ۲۴٫۹ است)، باید ۲۵ پوند (۱۱ کیلوگرم) تا ۳۵ پوند (۱۶ کیلوگرم) وزن اضافه کنید.

داشتن وزن بیش از حد زیاد یا بیش از حد کم به طور خودکار باعث وزن کم در هنگام تولد نمی شود، فقط خطر آن را افزایش می دهد. اگر قبل از بارداری دچار کاهش وزن شده اید (شاخص توده بدنی کمتر از ۱۸٫۵)، برای افزایش وزن ۲۸ پوند (۱۳ کیلوگرم) تا ۴۰ پوند (۱۸ کیلوگرم) برنامه ریزی کنید. اگر قبل از باروری اضافه وزن داشته اید (شاخص توده بدنی بین ۲۵ تا ۲۹٫۹)، ۱۵ پوند (۶٫۸ کیلوگرم) تا ۲۵ پوند (۱۱ کیلوگرم)، میزان افزاش وزن سالمی خواهد بود.

اگر قبل از بارداری چاق بوده اید (شاخص توده بدنی ۳۰ یا بیشتر داشته اید)، به دست آوردن حدود ۱۱ پوند (۵ کیلوگرم) تا ۲۰ پوند وزن (۹٫۱ کیلوگرم) سالم است.

۴- هر هفته ۱۵۰ دقیقه ورزش به میزان متوسط انجام دهید.

۵ روز در هفته به مدت ۳۰ دقیقه ورزش کنید و یا در سه جلسه ۵۰ دقیقه ای در هفته ورزش کنید. سطح شدت ورزش های خود را آسان نگه دارید (یعنی در حین ورزش، قادر به صحبت کردن به راحتی باشید).

از ورزش زیاد اجتناب کنید یا ورزش های شدید مانند دویدن یا کراس اوت انجام ندهید، زیرا ورزش بیش از حد می تواند به کاهش وزن کودک در تولد کمک کند. بسیاری از سالن های بدنسازی کلاس های یوگا یا کاردیو سبک دارند که مخصوص زنان باردار طراحی شده است و تمرکز آنها اغلب بر روی تمرینات یوگا یا قبل از تولد است.

اگر وزنه بلند می کنید، وزنه های بیش از حد سنگین را بلند نکنید و از دمبل ددلیفت و حرکت upright rows با وزن ها اجتناب کنید، زیرا این احتمال وجود دارد که میله یا دسته وزنه ها با برآمدگی شکم برخورد کند.

بعد از هفته ۱۲ بارداری، از انجام تمرینات وزنه برداری شکمی خودداری کنید. ورزش می تواند در رفع درد و تیرکشیدگی که در طول دوره های بارداری عود می کند، موثر باشد. همچنین می تواند به کاهش خطر دیابت حاملگی یا افزایش وزن بیش از حد در حین بارداری کمک کند.

۵- برای اطمینان از سلامتی، یک برنامه منظم معاینه توسط پزشک ترتیب دهید.

برنامه ریزی کنید که تا هفته ۲۸ بارداری، یک بار در ماه به پزشک مراجعه کنید. از هفته های ۲۸ تا ۳۶ بارداری، هر دو هفته یک بار به پزشک مراجعه کنید. برای هفته های آخر بارداری (به خصوص بعد از هفته ۴۰ بارداری)، برای معاینه هر هفته به پزشک مراجعه کنید.

اگر قبلا به اختلالاتی مانند کم خونی، لوپوس، دیابت یا آسم دچار بوده اید و یا هم اکنون به آن دچار هستید، پزشک ممکن است توصیه کند که در بازه های زمانی کوتاه تر به پزشک مراجعه کنید که نیاز به نظارت بیشتری دارد.

اگر در دهه های ۳۰ تا ۴۰ سالگی خود هستید، پزشک ممکن است توصیه کند که به طور مکرر به پزشک مراجعه کنید.

۶٫ با پزشک در مورد اینکه چه مراحل مراقبت بارداری برای شما مناسب است، صحبت نمایید.

بدن هر شخصی متفاوت است، بنابراین از پزشک خود بپرسید که آیا نیاز است اقدام خاصی برای حفظ بارداری سالم انجام دهید. اگر در حال حاضر مشکل سلامتی خاصی داشته باشید یا اگر مشکلات دیگری در گذشته داشته اید، این مساله بسیار مهم است. به عنوان مثال، اگر در دهه های ۳۰ تا ۴۰ سالگی زندگی هستید، یا قبلا سقط جنین داشته اید، پزشک شما ممکن است تغییرات خاصی را در رژیم غذایی و رژیم ورزشی شما پیشنهاد دهد.

اجتناب از رفتارهای ناسالم برای جلوگیری از تولد نوزاد کم وزن

۱- مصرف الکل را در حین بارداری متوقف کنید.

اگر به طور فعال تلاش برای بارداری می کنید، نوشیدن الکل را هر چه سریع تر متوقف کنید (هوشیاری به شما کمک می کند تا راحت تر باردار شوید!) در غیر این صورت، به محض اینکه مشکوک به بارداری شده اید، مصرف الکل را متوقف کنید.

مطالعات نشان می دهند که مصرف الکل در حین بارداری رشد جنین در داخل رحم را کاهش دهد، که منجر به وزن کم در هنگام تولد و سایر اختلالات سلامتی می شود. اگرچه این ادعا وجود دارد که نوشیدن یک نوشیدنی الکلی در هفته مشکلی ایجاد نمی کند، اما بهتر است که در حین بارداری از مصرف الکل به طور کامل اجتناب کنید.

اگر مشکل اعتیاد مصرف الکل دارید، از روان پزشک دارای مجوز کمک گرفته یا در کلاس های ترک الکل رایگان شرکت کنید تا مصرف الکل را ترک کنید.

۲- برای اطمینان از یک بارداری سالم و سلامتی کودک، سیگار را ترک کنید.

اگر سیگار می کشید، هر چه سریع تر سیگار را ترک کنید تا اطمینان حاصل شود که کودکتان با یک وزن سالم متولد می شود. مصرف هر نوع نیکوتین در حین بارداری با وزن کم کودک در هنگام تولد همراه است- این شامل پچ های نیکوتین، صمغ و اسپری ها و قرص های لوزی شکل است.

اگر انتخاب کرده اید که با درمان های جایگزین نیکوتین به تدریج مصرف آن را ترک کنید، قرص های لوزی شکل و اسپری ها و صمغ ها انتخاب بهتری در مقایسه با پچ ها محسوب می شوند، زیرا آنها نیکوتین با دوز بالا و مدام را به بدن منتقل نمی کنند. در مورد ایمنی روش های مختلف ترک با پزشک خود صحبت نمایید. به سلامتی کودک خود فکر کنید تا انگیزه برای ترک در شما ایجاد شود.

از داروهای طبیعی برای کمک به ترک عادت خود استفاده کنید. با این تصور که ویپ یا سیگارهای الکترونیکی در حین بارداری «ایمن تر» هستند، به جای آن، ویپ یا سیگارهای الکترونیکی مصرف نکنید.

۳- برای پیشگیری از تولد نوزاد با وزن کم، خواب با کیفیت خود را کم نکنید.

هر شب حداقل ۷ تا ۸ ساعت خواب با کیفیت داشته باشید تا از بارداری سالم و متعاقبا کودک سالم اطمینان حاصل کنید. زنان باردار نیاز به خواب بیشتری دارند، زیرا بدنشان در خواب میزان بالاتری هورمون پروژسترون ترشح می کند، به این معنا که آنها در طول روز بیشتر خسته می شوند. به علاوه، رشد کودک در بدن مادر کار دشواری است!

اگر در به خواب رفتن مشکل دارید، قبل از خواب برخی از تمرین های آرامش بخش تنفس را انجام دهید یا به موسیقی آرامش بخش گوش دهید.

از چشم بند یا پرده های تیره تاریک کننده در شب استفاده کنید تا خواب با کیفیت طولانی تری نسبت به قبل داشته باشید (حتی در هنگام طلوع خورشید). اگر از بی خوابی رنج می برید، در مورد مصرف دارو با پزشک صحبت کنید تا در داشتن خواب با کیفیت تر به شما کمک کند.

۴- از سوء مصرف مواد مخدر غیر قانونی و سایر مواد خودداری کنید

در حین بارداری از داروهای غیرقانونی مانند ماری جوانا، کوکائین، اکستازی، اسید، هروئین و سایر مواد استفاده نکنید. اگر از اعتیاد رنج می برید، از یک روان درمان گر دارای مدرک کمک بخواهید تا در زمینه ترک اعتیاد به شما کمک کند.

گروه های درمانی و ملاقات های ترک اعتیاد همچنین می تواند به شما در حفظ عزت نفس و سلامتی کودک کمک کند.

رابطه بیماری های مادر با تولد نوزاد با وزن کم

۱- در صورت لزوم، اقداماتی برای کاهش فشار خون خود انجام دهید.

اگر فشار خون بالا دارید، با پزشک خود همکاری کرده تا به کاهش فشار خون کمک کنید. پزشک تغییر در رژیم غذایی، اتخاذ یک روال عادی ورزشی، یا مصرف داروهایی برای کاهش فشار خون را تجویز می کند. با پزشک در مورد آنچه مناسب شما است، صحبت نمایید.

نمک کمتر و پتاسیم بیشتری مصرف کنید و مصرف غلات سبوس دار برای شروع مناسب است. حداقل انجام ۳۰ دقیقه ورزش هوازی در روز به کاهش فشار خون کمک می کند.

۲- در صورت وجود اختلال توکسوپلاسموز، آن را درمان نمایید.

اگر آزمایش خون نشان داد که به توکسوپلاسموز مبتلا هستید، در مورد مصرف آنتی بیوتیک یا داروهای دیگر برای درمان با پزشک خود مشورت کنید. توکسوپلاسموز می تواند باعث بروز نقایص هنگام تولد (از جمله وزن کم در هنگام تولد) و در موارد بسیار نادر باعث سقط جنین و تولد نوزاد مرده شود.

نگران نباشید، تنها یکی از هر ۱۰۰۰۰ کودک با انگل متولد می شوند، و ایجاد عوارض شدید حاملگی برای آن بسیار نادر است.

توکسوپلاسموز یک عفونت است که عموما با خوردن گوشت به خوبی پخته نشده (که به انگل توکسوپلاسما گوندی آلوده شده است) یا قرار گرفتن در معرض مدفوع گربه آلوده رخ می دهد. همچنین می تواند در هنگام تولد به فرزندتان منتقل شود.

۳- در صورت وجود دیابت، آن را کنترل کنید.

اگرچه دیابت نوع ۲ خطر تولد نوزاد با وزن کم را افزایش نمی دهد، اما خطر ابتلا به ماکروزومی جنین را افزایش می دهد، که اختلالی است که در آن کودک با وزن بیش از ۹ پوند (۴٫۱ کیلوگرم) و ۱۵ اونس (۴۳۰ گرم) متولد می شود. این وضعیت خطرناکی را برای شما و کودک ایجاد می کند.

در مورد مدیریت موثر دیابت در دوران بارداری با پزشک خود صحبت کنید. زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ نیز در معرض خطر بیشتر زایمان زودرس قرار دارند.

از دستورالعمل های پزشک خود در مورد اندازه گیری قند خون و رژیم غذایی سالم پیروی کنید.

اگر به دیابت حاملگی مبتلا هستید، از توصیه های پزشک خود در مورد رژیم غذایی و ورزش تبعیت کنید تا سطح قند خون کنترل شود. اگر قند خون شما زیاد است، طبق تجویز انسولین مصرف کنید.

بارداری دورانی خاطره آفرین است. زمانی که شما وضع حمل می نمایید، شاید دلتان برای ۹ ماه بارداری تنگ شود و بخواهید در اولین زمان ممکن مجدداً آن دوران را تجربه نمایید. اما در هنگام عمل سزارین، بایستی بیش از زمان زایمان عادی برای برنامه ریزی جهت بارداری بعد منتظر بمانید. بنابراین، اگر به این موضوع فکر می کنید، این مقاله می تواند راهنمایی های مفیدی درباره بارداری پس از سزارین به شما ارائه دهد.

پزشکان معمولاً در نظر گرفتن یک فاصله زمانی بین دو زایمان را توصیه می کنند بویژه اگر شما زایمان اول را با کمک عمل سزارین انجام داده باشید. در ادامه دلایل این عمر، مدت زمان موردنیاز بین هر بارداری در این وضعیت، ریسک های محتمل در صورت کوتاه بودن این فاصله زمانی و موارد دیگری را برای شما بیان خواهیم کرد.

فاصله مناسب بین دو بارداری پس از انجام عمل سزارین

۱- پس از عمل سزارین، بهتر است بین ۶ ماه تا ۱ سال صبر کنید. یک گزارش پزشکی توسط سازمان بهداشت جهانی توصیه می کند که مادران بایستی به طور ایده ال یک فاصله زمانی ۲۴ ماهه بین هر بار زایمان داشته باشند تا ریسک بروز مشکلات برای مادر، جنین و دوران بارداری را به حداقل برسانند.

۲- این توصیه برای زایمان طبیعی و از طریق سزارین برقرار بوده و بهتر است زمان کافی برای ترمیم زخم ها در نظر گرفته شود.

۳- همچنین اگر شما در فاصله زمانی کمتر از شش ماه پس از عمل سزارین مجدداً باردار شوید، احتمال پارگی رحم در زایمان طبیعیپی از انجام عمل سزارین (VBAC) افزایش خواهد یافت.

۴- علاوه براین، این فاصله به شما این فرصت را می دهد تا با نوزاد تازه متولد شده خود پیوند عاطفی برقرار کرده و از وی مراقبت نمایید.

۵- با این وجود، برنامه ریزی برای بارداری بعدی یک تصمیم شخصی است که بایستی آن را با مشورت با همسر و پزشک تان و بر اساس سلامت جسمی تان اتخاذ نمایید.

چرا پس از سزارین، برای بارداری مجدد فاصله زمانی نیاز است؟

بدن شما به زمان بیشتری برای بهبودی در هنگام انجام عمل سزارین نسبت به زایمان طبیعی نیاز دارد. در اینجا دلیل نیاز به این فاصله زمانی پس از جراحی را بیان می نماییم:

• عمل سزارین یک جراحی اساسی شکمی محسوب شده و زمان بهبودی آن در زنان مختلف، متفاوت می باشد. هر چه زمان بهبودی بیشتری در نظر بگیرید، شانس بروز مشکلات در هنگام زایمان بعدی کمتر خواهد بود.
• اگر در زایمان اول دچار مشکلاتی بوده اید، بهتر است کمی قبل از برنامه ریزی برای بارداری بعدی تان منتظر بمانید.
• بدن شما در هنگام زایمان با عمل سزارین مقدار زیادی از مواد معدنی خود را از دست می دهد در نتیجه به زمان کافی برای تامین دوباره این مواد نیاز خواهد داشت. ماهیچه های شکمی شما نیز در هنگام عمل سزارین کمی توان شان را از دست می دهند. در نتیجه، زمان کافی برای بهبود کامل آنها باید در نظر گرفته شود.
• در عمل، مراقبت از خود همزمان با نگهداری از نوزادتان کاری مشکل است. اگر بلافاصله پس از عمل سزارین تصمیم به بارداری بگیرید، در معرض بعضی ریسک های سلامتی قرار خواهید گرفت.

ریسک های مربوط به بارداری با فاصله زمان کم از عمل سزارین کدامند؟

در صورت بارداری با فاصله زمانی کم از عمل سزارین، می تواند شما در معرض این خطرات قرار دهد:

• جفت سرراهی: در این وضعیت، جفت خودش را به قسمت پایین دیواره رحم چسبانده و دهانه رحم را به طور کامل یا نسبی پوشش می دهد. این امر مرتبط با خونریزی واژنی در هنگام یا پس از زایمان می باشد. عمل سزارین قبلی می تواند باعث بروز این وضعیت در زایمان بعدی شود.
• پارگی جفت: پارگی جفت با خوابیدن جفت به سمت پایین یا جدا شدن کامل آن از رحم مرتبط بوده و می تواند مشکلی اساسی محسوب شود.
• افزایش ریسک پارگی رحم: VBAC یا زایمان طبیعی پس از انجام عمل سزارین ممکن است منجر به پارگی رحم شود بویژه اگر فاصله بین دو بارداری کم باشد. پارگی رحم به معنی پاره شدن جای زخم عمل سزارین پیشین می باشد. زنان دارای اضافه وزن با سابقه عمل سزارین شانس بالایی برای بروز این مشکل دارند.
• زایمان زودرس: فاصله زمانی کمتر از شش ماه می تواند باعث بروز زایمان زودرس شود. در این شرایط معمولاً زایمان قبل از هفته های ۳۶ یا ۳۷ روی می دهد.
• تولد با وزن کم: زنانی که با فاصله زمانی کم از عمل سزارین مجدداً باردار شوند، ممکن است صاحب نوزادانی با وزن کمتر از ۲٫۵ کیلوگرم شوند.

شما ممکن است تصمیم داشته باشید که به سرعت پس از عمل سزارین مجدداً باردار شوید زیرا ممکن است فکر کنید ایجاد فاصله باعث کاهش شانس بارداری مجدد شما خواهد شد. در ادامه مطالبی را در این خصوص بیان خواهیم کرد.

چگونه شانس بارداری را بعد از انجام عمل سزارین بالا ببرید؟

در اینجا چندین نکته را برای کمک به بارداری پس از عمل سزارین بیان می کنیم.

۱- چرخه قاعدگی خود را دنبال کنید تا زمان تخمک گذاری تان را پیدا کنید: پس از زایمان، بدن به کمی زمان برای بازگشت به حالت عادی نیاز دارد. تغییرات هورمونی پس از بارداری می توانند چرخه قاعدگی شما را تغییر دهند. این چرخه را هر ماه دنبال کنید تا بتوانید بهترین دوره باروری تان را پیدا کنید. وقتی این الگو را پیدا کردید، شانس بارداری شما افزایش خواهد یافت.

۲- به سبک زندگی تان بی توجه نباشید: پس از عمل سزارین حتما از یک سبک زندگی سالم پیروی کنید. رژیم غذایی سالمی داشته، مرتب ورزش کرده، استرس تان را کاهش داده و از سیگار کشیدن و نوشیدن الکل خودداری کنید. سبک زندگی سالم می تواند حال و هوای شما را بهبود بخشیده و به بارداری شما کمک کند.

۳- بر مصرف ویتامین تمرکز نمایید: مصرف ویتامین و مکمل های ویتامینی مانند اسید فولیک را افزایش دهید. لازم است که بدنتان را با تامین این ویتامین ها تقویت کنید تا بتواند سلامت و توان قبلی خود را هرچه سریعتر بازیابد.

۴- از رابطه جنسی و آرامش لذت ببرید: سعی کنید صرفاً برای بارداری رابطه جنسی نداشته باشید. از این عمل لذت برده و پس از داشتن رابطه جنسی آرام باشید. برای مدت ۱۵ دقیقه دراز بکشید و اجازه دهید تا اسپرم ها به خوبی در مجرای واژن حرکت کنند.

با افزایش سن شانس بارداری کاهش می یابد. اگر در اواخر سی یا چهل سالگی قرار دارید، ممکن است تمایلی نداشته باشید تا زمان زیادی برای داشتن فرزند بعدی تان صبر کنید. در این موارد، می توانید تلاش هایتان را در این زمینه پس از مشورت با پزشک تان، هر چه سریعتر آغاز کنید.

عمل سزارین عملی است که در آن بدن حجم زیادی خون از دست می دهد. به همین دلیل بدن شما به زمان زیادی برای بازگشت به حالت عادی و از سرگیری روال تولیدمثل نیاز دارد. بنابراین، کمی صبر کرده و پس از اینکه از لحاظ جسمی و روحی احساس کردید آمادگی لازم را دارا می باشید، برای بارداری بعدی برنامه ریزی نمایید.

سوالات پرتکرار

۱-  آیا پس از عمل سزارین امکان زایمان طبیعی وجود دارد؟

اگر فاصله زمانی یک ساله را بین عمل سزارین و زایمان طبیعی در نظر بگیرید، این کار امکان پذیر خواهد بود. با این وجود، ریسک هایی در این زمینه وجود داشته و ممکن است در صورت بروز پارگی رحم، مجبور به انجام عمل سزارین شوید. از هر ۳۰۰ زن یک نفر در هنگام زایمان طبیعی پس از عمل سزارین در زایمان اول، دچار پارگی رحم می شود.

۲- چه کسانی ریسک کمتری در زمینه بروز مشکلات در حالت زایمان طبیعی (VBAC) دارند؟

زنان ریسک کمتری برای بروز مشکلات در زایمان طبیعی خواهند داشت اگر:

• حداقل یک بار زایمان طبیعی (واژنی) داشته باشند.
• کمتر از ۳۵ سال سن داشته باشند.
• برش عرضی در ناحیه پایین شکم (یک برش افقی در نزدیک محل رویش موهای ناحیه تناسلی) در هنگام اولین عمل سزارین داشته باشند.
• عمل سزارین پیشین آنها به دلیل وضعیت سلامت جنین مانند ضربان قلب غیرعادی یا نقص در موقعیت قرارگیری انجام شده باشد.
• مشکلات زمینه ای خاصی مانند دیابت (بارداری یا موجود از قبل)، فشار خون یا تب خال تناسلی فعال نداشته باشند.

مقدار خونریزی در سزارین بیشتر از زمانیست که مادران به طور طبیعی فرزند خود را به دنیا می آورند. همچنین باید اشاره که در عمل سزارین میزان مرگ و میر نیز نسبت به حالت عادی افزایش می دهد. در این مطلب قصد داریم به شما بگوییم که در زایمان سزارین چقدر خون از دست میرود و شما را بیشتر از پیش  نسبت به عوارض دیگر سزارین آگاه کنیم.

میزان خون از دست رفته در سزارین

میزان خونریزی بعد از زایمان سزارین حدود یک لیتر یا ۱۰۰۰سی سی است.  البته بعضی از خانم‌ها ممكن است خونریزی تا یک و نیم لیتر را هم تجربه ‌كنند. به همین دلیل است كه معمولا یك تا دو لیتر سرم رینگر لاكتات و یا سرم قندی نمكی در طی عمل و بلافاصله بعد از عمل به بیمار تزریق می‌شود.

چه کسانی مستعد خونریزی پس از سزارین هستند؟

زنانی که مبتلا به فشار خون، دیابت، چاقی شدید و اختلالات انعقادی هستند در معرض خونریزی قرار دارند؛ خونریزی پس از سزارین تهدید کننده حیات مادر است؛ زنانی که چند قلو باردار هستند، مایع اطراف جنینشان زیاد است یا جنین خیلی درشت (بالای چهار کیلوگرم) دارند احتمال خونریزی در آنها زیاد است.

در زایمان طبیعی حدود نیم لیتر خون از دست می‌رود و در عمل سزارین این مقدار به یک لیتر می‌رسد که این مقدار را مادر تحمل می‌کند، ولی در مواردی که فرد چند قلو باردار است؛ مبتلا به فشار خون بوده یا چسبندگی وجود داشته باشد، خونریزی پس از سزارین افزایش پیدا می‌کند.

عوارض پس از سزارین

از خونریزی و عفونت تا چسبندگی رحم!

تب، لرز، درد و تورم در محل برش سزارین و ترشحات چرکی از رحم از جمله علائم عفونت پس از سزارین هستند بنابراین اگر فردی این علائم را داشت باید در بیمارستان بستری تا علائم حیاتی‌ او کنترل شود؛ در صورتی که در محل برش سزارین لایه‌های زیر پوستی دچار التهاب، قرمزی، ترشحات چرکی، عفونت و آبسه (ورم) شده باشند باید نمونه‌گیری انجام و از آنتی‌بیوتیک‌های تزریقی برای درمان استفاده شود تا بیمار بهبود پیدا کند.

از دیگر عوارض پس از سزارین می‌توان به عفونت ادراری اشاره کرد؛ برخی زنان در دوره بارداری دچار عفونت ادراری می‌شوند پس از سزارین هم به علت استفاده از سوند در حین این عمل احتمال عفونت ادراری افزایش پیدا می‌کند؛ خونریزی هم از جمله عوارض پس از سزارین است.

در عمل سزارین عروق باز و پس از مدتی به طور طبیعی بسته می‌شوند، ولی گاهی اوقات به علت مشکلات در عمل، اختلالات انعقادی مادر یا ابتلای فرد به فشار خون بالا پس از این عمل خونریزی از عروق رحمی، تجمع خون در داخل شکم یا خونریزی لایه‌های زیر پوستی اتفاق می‌افتد که نیاز به مراقبت و کنترل دقیق علائم حیاتی وجود دارد گاهی هم نیاز است تا شخص مجدد تحت عمل قرار بگیرد تا خونریزی کنترل شود؛ در برخی مواقع هم برای کنترل خونریزی‌های خیلی شدید باید رحم خارج شود.

بهترین زمان برای سزارین

اگر مادر بارداری در شرایطی قرار داشته باشد که نتواند به حالت طبیعی زایمان کند، پرشک متخصص او سزارین را پیشنهاد می دهد، و بهترین زمان برای انجام عمل سزارین بنا به شرایط مادر و جنین متفاوت است و تشخیص این زمان بر عهده پزشک است. اما در حالت کلی پزشکان هفته ۴۰ یارداری را زمان مناسب برای سزارین می دانستند اما در حال حاضر هفته ۳۹ را برای انجام سزارین به صلاح تر می دانند.

بهترین زمان برای سزارین سوم

زنان نباید بیشتر از سه بار سزارین کنند، زیرا انجام این عمل بیشتر از سه بار خطر‌هایی را برای مادر به همراه دارد؛ فردی که ۲ بار سزارین کرده است دیگر نمی‌تواند زایمان طبیعی داشته باشد؛ در برخی از کشور‌ها هم اجازه می‌دهند مادرانی که یک بار سزارین کرده‌اند با مراقبت دقیق زایمان طبیعی کنند.

زنانی که ۲ بار یا بیشتر سزارین کرده‌اند احتمال چسبندگی جفت به دیواره رحم (جفت اکرتا) در آنها وجود دارد؛ جفت رابطی بین رحم و جنین بوده که مسئول خون‌رسانی، تغذیه و رشد جنین است و به طور طبیعی پس از تولد جنین خود به خود از رحم جدا می‌شود، ولی در برخی از زنان که برای بار دوم یا بیشتر سزارین کرده‌اند جفت به دیواره رحم نفوذ پیدا می‌کند و پس از خروج جنین از رحم جدا نمی‌شود که به این عارضه خطرناک چسبندگی جفت به دیواره رحم می‌گویند.

زنانی که دچار چسبندگی جفت به دیواره رحم هستند باید در مراکز بسیار مجهز با امکانات کافی تحت عمل سزارین قرار بگیرند؛ در این مواقع احتمال خروج رحم حین عمل وجود دارد.

چسبندگی جفت به داخل دیواره رحم با سونوگرافی تشخیص داده می‌شود؛ همه زنانی که حداقل یک بار سزارین کرده‌اند در بارداری‌های بعدی علاوه بر اینکه در هفته‌های آخر از طریق سونوگرافی رشد و سلامت جنینشان بررسی می‌شود باید از نظر چسبندگی جفت به داخل دیواره رحم هم سونوگرافی داپلر را انجام دهند تا پزشک معالج متوجه شود که آیا این چسبندگی وجود دارد یا خیر.